Een kleine reality check

Cultuur is al van kinds af op verschillende manieren aanwezig in mijn leven. Zo heb ik van mijn zes tot mijn achttien jaar jazzdans en ballet gevolgd bij een lokale dansvereniging. Met de andere leden dacht ik samen na over choreografieën en dit vormde voor mij een wekelijkse uitlaatklep. Mijn zus volgde eveneens dansles bij deze vereniging waardoor wij regelmatig ervaringen uitwisselden. Jaarlijks werd er een dansvoorstelling georganiseerd waar we samen naartoe leefden. Thuis gaven we vaak al een kleine voorstelling voor onze ouders, die steevast bij elke voorstelling aanwezig waren.

​

Cultuur leeft ook binnen mijn gezin. Samen bezoeken we regelmatig een museum. Hierbij vind ik het heel interessant om mijn ervaringen en indrukken uit te wisselen met die van mijn gezinsleden. Enkele musea die me zijn bijgebleven zijn het MAS, het S.M.A.K. en het Museum Dr. Guislain. Tot enkele jaren geleden had ik samen met mijn papa een jaarlijkse traditie, namelijk het bezoeken van de boekenbeurs. Deze traditie was voor mij zo belangrijk dat ik vier jaar geleden tijdens mijn Erasmus+ in Oslo een weekend naar België ben gekomen om samen naar de boekenbeurs te kunnen gaan. Na een bezoek aan de boekenbeurs keerden we nooit met lege handen naar huis.

​

Deze interesse voor boeken en lezen is nog steeds aanwezig in mijn leven. Maandelijks probeer ik minstens één keer naar de bibliotheek te gaan. Hier grijp ik steevast terug naar misdaadthrillers en liefdesverhalen. De laatste maanden kan ik er erg van genieten om alleen een koffie te gaan drinken en een goed boek te lezen.

​

Ondanks dat cultuur op diverse manieren aan bod komt in mijn leven, heb ik toch twee voornemens voor mezelf. Enerzijds wil ik op het einde van de opleiding een cultuuractiviteit hebben bezocht die compleet nieuw is voor mij. Anderzijds wil ik loskomen van mijn trouw aan misdaadthrillers en liefdesverhalen, en wil ik mijn blik verruimen door ook andere boekgenres te lezen.